Ο άσωτος υιός, π. 1884

Το θέμα του έργου είναι παρμένο από την παραβολή του Ασώτου υιού, που αναφέρεται στο Κατά Λουκά Ευαγγέλιο. Ο νεώτερος από τους δύο γιούς ζήτησε από τον πατέρα του να μοιράσει την περιουσία και να του δώσει το μερίδιο που του ανήκε. Αφού το πήρε έφυγε και το κατασπατάλησε σε ξένη πόλη στην οποία όμως στην συνέχεια ενέσκηψε πείνα. Επειδή δεν μπορούσε να συντηρήσει τον εαυτό του θυμήθηκε ότι στο πατρικό του οι δούλοι περνούσαν καλύτερη ζωή από αυτόν. Έτσι μετανοιωμένος επέστρεψε ζητώντας από τον πατέρα του να τον προσλάβει ως δούλο λέγοντάς του «πατέρα αμάρτησα στον ουρανό και ενώπιον σου, και δεν είμαι πλέον άξιος να ονομαστώ γιος σου». Ο πατέρας όμως τον υποδέχθηκε με ανοιχτές αγκάλες δίνοντάς του ξανά τη θέση του στο σπίτι.

Η στιγμή της συγγνώμης του Γιου-Ανθρώπου προς τον Πατέρα-Θεό παρουσιάζεται σε μια στάση έντονης επίκλησης με την έκταση του κορμού προς τα πίσω και τα χέρια υψωμένα στον ουρανό.

Στο έργο αυτό συνοψίζεται το καλλιτεχνικό ιδεώδες του Ροντέν. Αντίθετος στη μίμηση της πραγματικότητας όπως την ήθελαν οι συντηρητικοί ακαδημαϊκοί καλλιτέχνες της εποχής του, δημιουργεί γλυπτικές μορφές με δυνατή εκφραστικότητα και βαθύ συμβολισμό υιοθετώντας στάσεις με ακραία φυσική ένταση. Το σώμα, μυώδες και νευρώδες, πλάθεται με βαθιές τομές και επεισόδια, επιτείνει το αίσθημα της αγωνίας, του πάθους, της απελπισίας. Όπως ομολόγησε και ο ίδιος στον Paul Gsell δείχνοντάς του το έργο, τόνισε τον όγκο των μυών για να εκφράσει τη δυστυχία και σε ορισμένα σημεία, υπερέβαλε στη διάταση των τενόντων για να κάνει πιο έκδηλο το ξέσπασμα της μετάνοιας – ικεσίας.

Παρά το γεγονός ότι η σκηνή αφορά τουλάχιστον δύο άτομα, τον γιο και τον πατέρα, η παρουσία του δεύτερου είναι άυλη και υπονοείται από την κίνηση του σώματος και των χεριών προς τα επάνω.

Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1894, στο Σαλόν που οργάνωσε η εφημερίδα “La Plume”, με τον τίτλο “Το παιδί του αιώνα”. Το 1900, όμως στην έκθεση έργων του Ροντέν, στα πλαίσια της Διεθνούς εκθέσεως, το εξέθεσε με τον σημερινό τίτλο.

Η μορφή προέρχεται από την Πύλη της Κολάσεως, απ’ όπου ο γλύπτης απέσπασε, αυτονόμησε και ανέπτυξε πολλές μεταγενέστερες συνθέσεις του.
Ο Ροντέν συνήθιζε να χρησιμοποιεί παραλλαγές μιας μορφής σε διαφορετικές συνθέσεις, δίνοντάς τους έτσι διαφορετική υπόσταση. Ο “Άσωτος υιός” προήλθε από το σύμπλεγμα του “Εφήμερου Έρωτα”, που βρίσκεται στο δεξιό τμήμα της Πύλης. Το μνημειώδες αυτό έργο προοριζόταν για την είσοδο του Μουσείου Διακοσμητικών Τεχνών στο Παρίσι, του οποίου η κατασκευή δεν ολοκληρώθηκε. Ο Ροντέν, όμως, εξακολούθησε να την επεξεργάζεται μέχρι το τέλος της ζωής του, ενώ πολλά μοτίβα της τα παρουσίασε ως αυτοτελή έργα.